Fixatie, afzondering en dwangmedicatie

Visie

In de opdrachtverklaring van de VZW Glorieux lezen we: “Elk contact met de patiënt, met een bewoner of met een kind die aan onze zorgen worden toevertrouwd, zal getuigen van een maximale waardering voor de unieke mens.”

Vanuit deze visie wordt het beleid vrijheidsbeperkende en -berovende maatregelen als volgt bepaald:

Patiënten worden in hun vrijheid beperkt uit veiligheidsoverwegingen voor henzelf en/of voor anderen. Voorbeelden van veiligheidsoverwegingen zijn het voorkomen van zelfverwonding, vallen, of het verwonden van anderen.

Hieronder valt ook de bescherming van de therapeutische middelen, bijvoorbeeld ter preventie van het uittrekken van tubes, sondes of infusieleidingen, het vervolgen van een levensnoodzakelijke therapie.

Een tweede reden voor toepassing van vrijheidsbeperkende maatregelen is om storend gedrag te onderdrukken. Voorbeelden van storend gedrag zijn ronddwalen, zoek- en wegloopgedrag, motorische onrust, agressie (t.o.v. zichzelf, anderen of de omgeving vb. materialen, …).

Een vrijheidsbeperkende maatregel mag nooit gebruikt worden als sanctie.

Verloop

Bij het toepassen van vrijheidsbeperkende middelen volgen onze zorgverstrekkers een procedure die ervoor zorgt dat ieder gebruik van een vrijheidsbeperkend middel oordeelkundig en weloverwogen gebeurt.

Het beslissingsproces om tot vrijheidsbeperkende middelen over te gaan, is formeel vastgelegd en gebeurt multidisciplinair met toestemming van de behandelende arts en in overleg met patiënt en familie. In een noodsituatie worden de maatregelen direct getroffen, wordt de arts nadien ingelicht en de familie geïnformeerd.

Steeds wordt gekozen voor de minst ingrijpende interventie in functie van de toestand van de patiënt.

De duur van de vrijheidsbeperkende middelen wordt tot een absoluut minimum beperkt door regelmatig na te gaan of de vrijheidsbeperkende maatregelen nog langer noodzakelijk zijn en/of niet leiden tot andere risico’s.

Vrijheidsbeperkende maatregelen wekken heel wat tegenstrijdige gevoelens, zowel bij de patiënt als bij de familie maar ook bij de zorgverstrekker. Betrokkenheid van familieleden en naasten is belangrijk bij de behandeling van de patiënt.

Er samen over spreken, helpt om beter met die gevoelens om te gaan.

In az Glorieux gaan we uit van een ‘fixatie-arm beleid’. Vrijheidsbeperking of – beroving moet ten allen tijde beschouwd worden als een uitzonderingsmaatregel.