Springvinger

Een springvinger beperkt de beweeglijkheid van een vinger. Bij het strekken van de vinger kan hij soms blokkeren of kan er een verspringend gevoel optreden.

Pezen zijn structuren die de verbinding vormen tussen een spier en het bot. Wanneer een spier zicht opspant, wordt deze kracht via de pees overgebracht naar het bot en komt een gewricht in beweging. Dit principe geldt in gans ons lichaam en is verantwoordelijk voor elke beweging in ons lichaam. De spieren die verantwoordelijk zijn voor de beweging van de vingers en duim bevinden zich in de onderarm. Ter hoogte van de pols gaan deze spieren over in een pees, die dan verder lopen langsheen de pols tot in de hand en in de vingers.

De flexor pezen zijn verantwoordelijk voor het plooien van de vingers en de duim. Deze glijden doorheen verschillende kleine tunnels, zodat zij mooi op hun plaats blijven zitten in onze hand en in de vingers. Wanneer één van deze pezen geïrriteerd geraakt en begint te zwellen of een cystische verdikking ontwikkelt, kan het glijden in deze kleine tunnels bemoeilijkt worden en pijnlijk worden. In geval van een springvinger zorgt een verdikking op de pees voor een blokkage van de pees vóór de ingang van een dergelijk tunneltje en bij het aandringen op de beweging kan deze plots door de tunnel schieten en het verspringend gevoel veroorzaken dat men heeft bij springvinger. Wanneer de cyste te dik wordt, kan deze volledig geblokkeerd geraken aan de ingang van dergelijke tunnel en kan de vinger niet meer gestrekt worden.

De oorzaak van een springvinger is meestal onbekend. Het komt frequenter voor bij vrouwen dan bij mannen, meestal tussen de leeftijd van 40 à 60 jaar, maar soms ook bij baby’s. Dan spreekt men over een congenitale springduim meestal. Patiënten met diabetes of reumatoïde artritis zijn ook gevoelig tot het ontwikkelen van deze aandoening. De symptomen omvatten onder andere een pijnlijke verdikking in de handpalm of aan de basis van de duim, zwelling van de aangetaste pees, een verspringend gevoel thv de aangetaste vinger of duim en pijn bij het bewegen van de aangetaste vinger. De klachten zijn dikwijls erger in de ochtend en verbeteren wanneer de hand wat meer gebruikt wordt.

De diagnose wordt gesteld aan de handvan het klinisch onderzoek op de consultatie, waarbij dikwijls de pijnlijke verdikking voelbaar is ter hoogte van de pees en soms het verspringend gevoel kan uitgelokt worden. Een echografie bevestigt eveneens meestal een cystische verdikking op de pees.

De behandeling bestaat meestal eerst uit rust, ontstekingsremmende middelen en soms een lokale infiltratie met een corticoïdenderivaat om de pees te doen ontzwellen en op deze manier een vlotte beweeglijkheid doorheen de tunnel toe te laten. Wanneer dit niet helpt, bestaat de volgende stap van de behandeling uit een heelkundige release. Bij deze ingreep wordt het tunneltje open gelegd thv de cystische verdikking in de pees, zodat deze hier niet meer blokkeert. Deze ingreep gebeurt in dagziekenhuis onder lokale verdoving. Na de ingreep wordt onmiddellijk gestart met oefeningen om de aangetaste vinger te bewegen zodat de pees niet kan verkleven in het littekenweefsel. Zware inspanningen zijn uiteraard te vermijden gedurende enkele weken en de wonde dient mooi proper en droog te blijven tot de hechtingen verwijderd worden bij de huisarts 2 weken na de ingreep.