Ziekte van Dupuytren

Deze aandoening bestaat uit contracturen thv de hand en vingers. In de eerste plaats treden er verdikkingen op van het bindweefsel onder de huid in de handpalm. Indien de aandoening verder evolueert, kunnen er contracturen (samentrekkingen) optreden thv de vingers, waardoor deze niet meer volledig gestrekt kunnen worden. Meestal is de ringvinger aangetast, vervolgens de pink en als derde de middenvinger. Deze aandoening neemt soms maanden tot jaren in beslag om te evolueren tot een contractuur. Deze zijn meestal niet pijnlijk, maar brengen vnl. een functionele hinder met zich mee waardoor de aangetaste vingers niet meer normaal kunnen gebruikt worden. Deze contracturen kunnen variëren van zeer mild tot ernstig, waarbij de vinger volledig geplooid staat tot tegen de handpalm.

WAT VEROORZAAKT DE CONTRACTUREN

Het aangetast weefsel bestaat uit bindweefsel dat onderhuids ligt. Het is dus geen aandoening van de pezen, zoals dikwijls verkeerdelijk gedacht wordt. Dit bindweefsel dat onderhuids ligt kan zich transformeren tot dikke fibreuze banden, die, wanneer zij samentrekken, de vingers geleidelijk aan plooien. Dit abnormale bindweefsel dat zich vormt onderhuids is vergelijkbaar met littekenweefsel thv een wonde. De reden waarom dit weefsel plots begint te verdikken is nog niet volledig gekend. Er is zeker een genetische factor, aangezien we een hogere frequentie vinden in  bepaalde families. Er is ook een grotere kans op de ziekte van Dupuytren in bepaalde landen, hoofdzakelijk de Noord-Europese landen en ook bij diabetici, epilepsie en alcoholabusus.

De meeste patiënten echter die een Dupuytrencontractuur hebben, hebben geen enkele van deze voorgenoemde risicofactoren.

WIE KRIJGT DE ZIEKTE VAN DUPUYTREN

De ziekte van Dupuytren is genoemd naar een baron Guillaume Dupuytren, die de aandoening beschreef in 1831. Hij stelde dit vast bij zijn koetsier en dacht dat er een verband was met het langdurig vasthouden van de teugels. Ondertussen weten we dat dit niet de oorzaak is aangezien er geen verband is met herhaaldelijk trauma of inspanning thv de hand. Meestal komt dit voor bij volwassen personen en ouderen, in een zeldzaam geval kan het ook bij jongere patiënten optreden. Er is ook een grotere prevalentie bij mannen dan bij vrouwen.

BEHANDELING

De behandeling van de ziekte van Dupuytren is hoofdzakelijk conservatief. Een bijkomende behandeling is enkel nodig wanneer de hand niet meer vlak op een tafel kan gebracht worden en er door de contracturen in 1 of meerdere vingers een functionele hinder ontstaat. Behandelingsopties:

• Niet-chirurgische aanpak: zolang de hand plat kan gelegd worden op een tafel of de patiënt geen functionele hinder heeft, blijft de houding conservatief en is er geen specifieke behandeling nodig.
• Chirurgische behandeling: in geval van toegenomen contractie thv 1 of meerdere vingers, kan d.m.v. een heelkundige ingreep het gevormd bindweefsel verwijderd worden om opnieuw een volledige extensie van de hand en vingers te bekomen
• Naaldfasciotomie: d.m.v. een scherpe naald, die gebruikt wordt als een mes, wordt de bindweefselstreng verzwakt door er veelvuldig in te prikken, tot de vinger kan strekken en de bindweefselstreng kan breken. Men moet echter opletten om geen zenuwen te kwetsen en de onderliggende pees eveneens niet te beschadigen. De resultaten van deze behandeling zijn meestal maar kortstondig en deze wordt dus niet dikwijls uitgevoerd.